Εάν υπάρχει μια αίσθηση που νιώθει κανείς όταν περνά την πόρτα του 51ου Δημοτικού Σχολείου στην Αθήνα, αυτή είναι ότι πρόκειται για μια πραγματικά πολύχρωμη όαση στη γειτονιά της Πλατείας Βάθη. Μαθητές και μαθήτριες από όλο τον κόσμο γεμίζουν με το χαρούμενο βουητό τους τον προαύλιο χώρο και οι φωνές τους φτάνουν σε όλο το τετράγωνο.

«Το σχολείο μας είναι στο κέντρο της Αθήνας και από τη δεκαετία του 1990 υποδέχεται πολλούς μαθητές από πολλές χώρες. Είναι πρακτικά πολυπολιτισμικό και έχει 220 μαθητές και μαθήτριες από όλες τις ηπείρους με διαφορετικές θρησκείες και διαφορετικές κουλτούρες», εξηγεί ο Διευθυντής του σχολείου Δημήτρης Κρητικός, που μαζί με τους εκπαιδευτικούς του 51ου Δημοτικού Σχολείου, αγωνίζονται να δημιουργήσουν ένα κλίμα αποδοχής και ασφάλειας.

Πολλά παιδιά ξεριζωμένα από τις πατρίδες τους λόγω των συγκρούσεων, των διώξεων και της βίας έχουν βρει στο 51ο Δημοτικό Σχολείο ένα καταφύγιο και έναν χώρο που τα βοηθάει να ξεπεράσουν σιγά σιγά τα δύσκολα βιώματά τους και να μπουν σε μια ασφαλή καθημερινότητα. Παιδιά όπως ο Farhad* που έφτασε στην Ελλάδα με την οικογένειά του, πρόσφυγες από το Ιράν, πριν από περίπου 1,5 χρόνο

Ο Farhad είναι 11 ετών και φοιτά ήδη, για δεύτερη σχολική χρονιά, στο 51ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Την πρώτη χρονιά στο σχολείο δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Χάρη στην προσπάθειά του όμως και στη στήριξη της δασκάλας του, της κυρίας Αθανασίας, καθώς και του κύριου Δημήτρη, η ένταξή του έγινε στη συνέχεια πιο ομαλή.

Σιγά σιγά μαθαίνει ελληνικά, τα οποία αγαπάει πολύ, κι έχει αποκτήσει κολλητούς φίλους, όπως ο Arsalan από το Αφγανιστάν και ο Stanislav από τη Βουλγαρία. Το αγαπημένο του παιχνίδι είναι το κρυφτό, γνωστό παιχνίδι στο Ιράν, αγαπημένο παιχνίδι και στην Ελλάδα.

Ο Farhad μάς λέει ότι το αγαπημένο του μάθημα στο σχολείο είναι τα μαθηματικά, αλλά του αρέσει και η γυμναστική και η ώρα των υπολογιστών. Ειδικά για τον αγαπημένο δάσκαλο και Διευθυντή του σχολείου, τον κύριο Δημήτρη, λέει ότι «είναι πολύ καλός και …αυστηρός, όσο πρέπει!»

«Δεν βλέπω κάποια διαφορά ανάμεσα σε άλλα σχολεία και το δικό μας», εξηγεί ο Διευθυντής που γνωρίζει ότι η επικοινωνία με τους μαθητές είναι εύκολη ακόμα και αν δεν μιλάνε ακόμα ελληνικά. «Κάθε παιδί πρέπει να πηγαίνει στο σχολείο, πέρα από οποιαδήποτε διαφορά ή κατάσταση», τονίζει. «Στόχος μας είναι η ειρηνική συνύπαρξη ώστε τα παιδιά μας, όπως ο Farhad, να μπορούν να κοιτούν το μέλλον με αισιοδοξία».

«...ένα καταφύγιο και έναν χώρο που τα βοηθάει να ξεπεράσουν σιγά σιγά τα δύσκολα βιώματά τους...»

Το βλέμμα στο μέλλον έχει πλέον στραμμένο και ο Farhad που λέει με αυτοπεποίθηση: «Το όνειρό μου όταν μεγαλώσω είναι να γίνω αστυνομικός για να πιάνω τους κακούς!». Συμπληρώνει επίσης ότι φαντάζεται έναν κόσμο χωρίς τους περιορισμούς που ζήσαμε στην πανδημία, αλλά και όπου τα αγαθά θα είναι δωρεάν για όλους τους ανθρώπους! Η Ελλάδα είναι ένας τόπος όπου θα ήθελε να μείνει, έχει πολλούς λόγους γι αυτό. Αλλά αυτός που του έρχεται πιο αυθόρμητα στο μυαλό έχει να κάνει με το αγαπημένο του φαγητό στην Ελλάδα που είναι χωρίς δεύτερη σκέψη «το σουβλάκι!».