Σε έναν ήσυχο δρόμο της Κυψέλης η Μaria, μια γυναίκα που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ιράν και η συνονόματή της κυρία Μαρία, που πέρασε όλη της τη ζωή στην Αθήνα κάνοντας παιδιά και εγγόνια, έχουν βρει η μία στο πρόσωπο της άλλης μια δεύτερη «οικογένεια».

Η Μaria είναι μια γυναίκα που έμαθε να παλεύει για τα πάντα στη ζωή της. Αναγνωρισμένη πρόσφυγας στην Ελλάδα, μιλάει άψογα ελληνικά με την αγωνία μήπως κάνει κάποιο συντακτικό λάθος, ενώ όταν αναφέρεται στη δουλειά της εδώ, το βλέμμα της λάμπει. Καθημερινά, στέκεται δίπλα σε άλλους πρόσφυγες, προσφέροντάς τους κοινωνική και ψυχολογική στήριξη στη γλώσσα τους, στο πλαίσιο ενός προγράμματος της ΕΠΑΨΥ και της Ύπατης Αρμοστείας.

«Πρώτα απ’ όλα θέλω να είμαι καλός άνθρωπος», λέει με αγωνία αλλά και με ένα αίσθημα ευθύνης για τους ανθρώπους τους οποίους στηρίζει και καταλαβαίνει, έχοντας περάσει και η ίδια ανάλογες δυσκολίες και εμπειρίες.

Οι δρόμοι της με την κυρία Μαρία συναντήθηκαν όταν η Μaria και ο άντρας της αναζητούσαν να νοικιάσουν διαμέρισμα στην Αθήνα. Μια σχέση ζωής ξεκίνησε από την πρώτη τους γνωριμία, προτού ακόμα το νεαρό ζευγάρι μετακομίσει δίπλα στην κυρία Μαρία.

Η κυρία Μαρία έχει πολλές όμορφες ιστορίες να μοιραστεί από τη ζωή στις παλιές γειτονιές της Αθήνας. Αν και ζει μόνη, στη νεαρή γειτόνισσά της βρήκε μια καθημερινή συντροφιά, μια φίλη και μια εξαιρετική μαγείρισσα, που έχει πάντα την πόρτα της ανοιχτή. «Στην Ελλάδα έχω καλή σχέση με τους ανθρώπους και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα», λέει χαρακτηριστικά η Maria περιγράφοντας τη ζωή της στην Ελλάδα.

"...στέκεται δίπλα σε άλλους πρόσφυγες, προσφέροντάς τους κοινωνική και ψυχολογική στήριξη στη γλώσσα τους..."

Οι δυο τους εκτός από το όνομα, μοιράζονται την πίστη στην αγάπη και την αλληλοϋποστήριξη και την πεποίθηση ότι σπίτι είναι εκεί που έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν.